Θεόρατοι βράχοι με μεγαλείο κι αιώνιο κάλλος από εδώ και από κει και ανάμεσά τους σκαλισμένο το εκκλησάκι, που είναι χωμένο μέσα στη σπηλιά.
Στρέφουν το βλέμμα τους μέρα και νύχτα χιλιάδες περαστικοί, σταυροκοπιούνται και της απευθύνουν θερμές και μυστικές προσευχές στην άγια εικόνα και μορφή της.
Κι εκείνη από ψηλά η Αγιαλεούσα, ως άγρυπνος φρουρός, παραστέκει στο κάθε οδοιπόρο, που διασχίζει τον Αράκυνθο.
Κι εκείνη από ψηλά η Αγιαλεούσα, ως άγρυπνος φρουρός, παραστέκει στο κάθε οδοιπόρο, που διασχίζει τον Αράκυνθο.
Και σταματούν πολλοί από τους διερχόμενους ανάμεσα σ’ αυτά τα πανύψηλα τα βράχια για να θαυμάσουν και να εμπνευστούν, να ζήσουν δυο στιγμές γαλήνης και ηρεμίας.
Κι άλλοι ανηφορίζουν να φθάσουν στην σπηλιά, που βρίσκεται η θαυματουργός εικόνα.
Εκεί γονατίζουν και μιλάνε με την Παναγιά.
Στιγμές Θεοσέβαστες , στιγμές πνευματικού ανεφοδιασμού.
Κι έπειτα παίρνουν τον κατήφορο ανάλαφροι και συνεχίζουν το δρόμο τους έχοντας μαζί τους τη χάρη και την ευλογία της Αγιαλεούσας.
Εκεί γονατίζουν και μιλάνε με την Παναγιά.
Στιγμές Θεοσέβαστες , στιγμές πνευματικού ανεφοδιασμού.
Κι έπειτα παίρνουν τον κατήφορο ανάλαφροι και συνεχίζουν το δρόμο τους έχοντας μαζί τους τη χάρη και την ευλογία της Αγιαλεούσας.
Σήμερα γιορτάζει η Χάρη Της και εμείς γονατιστοί ζητάμε την Ευλογία Της.
Ο Κωνσταντίνος Κρυστάλλης στο ποίημά του “Ο Καλόγηρος της Κλεισούρας του Μεσολογγίου”, που έγραψε το 1890, κάνει αναφορά στο εκκλησάκι της Παναγίας Ελεούσας.
Visited 4 times, 1 visit(s) today