Να αδειάσεις τα συρτάρια σου, να πετάξεις την «σαβούρα», να βάλουμε κάτι χρήσιμο μέσα…και τα κρατάς και κλειδωμένα!!!
Ναι, να το κάνω…αλλά ποιός αντέχει να ξαναθυμηθεί όλα αυτά που αντιπροσωπεύει το κάθε αντικείμενο ξεχωριστά;
Τέλος πάντων…θα το κάνω…
………………………………………………..
Ένα πακέτο γράμματα δεμένα με κόκκινη κορδέλα. Κουτιά μεγάλα, μικρά, δυο τρία τετράδια, μικρά άλμπουμ με φωτογραφίες, τα ημερολόγιά μου, λευκά γάντια από την παρέλαση, χαρτιά…χαρτιά…χαρτιά, μπουκαλάκια από άρωμα – μερικά έχουν ακόμη μέσα -, τέσσερα μικρά κλειδάκια περασμένα σε μια ροζ κορδέλα -τι να ξεκλειδώνουν άραγε;- δυο μαθητικά λευκώματα, δυο καρδούλες περασμένες σε μια λεπτή αλυσίδα, ένα μικρό λούτρινο αρκουδάκι….
Τι μου έκανες σήμερα;;;
Λύνω την κορδέλα που κρατάει δεμένα τα γράμματα…
Αποστολέας… ο πρώτος μου έρωτας…πόσα χρόνια πριν!!!
Παραλήπτης…εγώ…
Τώρα αν πω ότι δεν συγκινήθηκα θα πω ψέματα!!!
Αρχίζω να τα διαβάζω και μια γλυκύτητα με συνεπαίρνει.
Τα ξαναδένω… τα βάζω στην άκρη.
Ανοίγω τα κουτιά…
Ένα αποξηραμένο τριαντάφυλλο στο ένα…διατηρεί ακόμη το χρώμα του!!!
Το πρώτο λουλούδι που μου χάρισες!!! Τότε στο πάρτυ της Ρένας!!!
Δεν τολμώ να το αγγίξω…κι αν διαλυθεί;
Τρεις μικρούτσικες καρτούλες στο άλλο, αυτές με το κορδονάκι στη πάνω αριστερή γωνία.
«Σ’ αγαπώ» γράφουν όλες!!! Διαφορετικές όμως ημερομηνίες η κάθε μία…
Κι αυτές από σένα!!!
Μια ασημένια ταυτότητα στο τρίτο…τα αρχικά μας χαραγμένα στο μέσα μέρος και μια ημερομηνία…
Κι αυτή από σένα!!!
Ανοίγω ένα-ένα τα τετράδια…
Σκέψεις αποτυπωμένες στις σελίδες τους, συναισθήματα σε μορφή λέξεων, τα παράπονά μου, οι ανησυχίες μου…
Στιγμές, σκέψεις, συναισθήματα που νόμιζα ότι χάθηκαν, έσβησαν…κι όμως είναι εδώ. Είναι εδώ και μου έχουν στήσει καρτέρι…
Γυρίζω να βρω ημερομηνία… Αγρίνιο 1967…Αγρίνιο 1969… Αγρίνιο 1971…
Τα άλμπουμ τώρα…τα άλμπουμ με τις φωτογραφίες. Με γύρισαν χρόνια πίσω…
Μαθήτρια στο Δημοτικό, γυμναστικές επιδείξεις, σχολικόν ενθύμημα με μένα καθισμένη στο θρανίο κρατώντας ένα μολύβι και πίσω μου ο χάρτης της Ελλάδας…
Εκδρομή στην Ντουγρί με το Γυμνάσιο, ανάμεσα στα λουλούδια στο Πάρκο με όλη την παλιοπαρέα, στην παρέλαση παραστάτις, απόκριες σε κάποια ντίσκο, Καθαρή Δευτέρα στην λίμνη, από την πενταήμερη του σχολείου στην Κέρκυρα…
Σιγομουρμουρίζω… «Χρόνια χελιδόνια που πετάξατε…»
Πιάνω στα χέρια μου τα ημερολόγιά μου. Α!!! αυτά ανοίγουν τα μικρά κλειδάκια που είναι περασμένα στην ροζ κορδέλα…
Κι εδώ…εδώ, αποτυπωμένη στις σελίδες τους η ψυχή μου!!!
Κάποια στιγμή πρέπει να «ντύσω» τα κείμενα με εικόνες και να τα δημοσιεύσω…μπα!!! όχι!!! Καμιά εικόνα δεν έχει τόση δύναμη όσο ο λόγος.
Ανοίγω τα μπουκαλάκια με τα αρώματα και τα μυρίζω…Κάθε άρωμα και διαφορετικές εικόνες, κάθε μπουκαλάκι και διαφορετικά συναισθήματα…
Τα μαθητικά λευκώματα…η αθωότητα στο μεγαλείο της!!!
« Ο κτήτωρ του λευκώματος…», « Τι εστί έρως;», « Τι εστί φιλί;»…
Τα ψευδώνυμα… «η ξανθιά γόησσα», «ερωτευμένη πριγκίπισσα»… και μετά η αποκάλυψη στην τελευταία σελίδα… « Βγάλτε τις μάσκες»!!!
Α!!! όλα κι όλα…
Αρνούμαι!!!
Αρνούμαι να αδειάσω τις αναμνήσεις μου στον κάδο!!!
Αρνούμαι να πετάξω «την σαβούρα», που μου λες ότι έχει κάνει κατάληψη στα συρτάρια μου!!!
Να την τακτοποιήσω, ναι!!!
ΜΕΛΙΣΣΑΝΘΗ
Visited 4 times, 1 visit(s) today