Πτωχογηροκομείο

Το Γηροκομείο Αγρινίου ιδρύθηκε το έτος 1932 με απόφαση της Χριστιανικής Ενώσεως Αγρινίου.

Το τότε Διοικητικό συμβούλιο της Χριστιανικής Ενώσεως Αγρινίου, που το αποτελούσαν οι: Γεώργιος Παπαγιαννόπουλος, Κωνσταντίνος Κιρκιλέτης, Βασίλειος Νασόπουλος, Αθανάσιος Χατζάρας, Δημήτριος Μπαρδάκης, Χρήστος Τηλιγάδας, όλοι τους επίλεκτα μέλη του παλιού Αγρινίου, διαπίστωσε το μεγάλο κενό πού υπήρχε στη περιοχή και συνέλαβε την ιδέα της ιδρύσεως ενός κοινωφελούς ιδρύματος, όπου άνθρωποι γεροντικής ηλικίας, κυρίως άποροι, να βρίσκουν στέγη, τροφή, περίθαλψη.

Η περιοχή «Ντούτσαγα», σήμερα Αγίου Ιωάννου Ρηγανά, ήταν ελαιώνες και χωράφια ιδιόκτητα.

 

Ο δωρητής του γηροκομείου Αθανάσιος Ρήκας

Στο χώρο του σημερινού Γηροκομείου ήταν μία μεγάλη ιδιόκτητη περιουσία 6 στρεμμάτων με ελαιοτριβείο, και αγροτική κατοικία πού ανήκαν στον Αθανάσιο Ρήκα.Ο μακαριστός Βασίλειος Νασόπουλος  ανέλαβε την υλοποίηση του έργου αυτού. Πλησίασε τον Αθανάσιο Ρήκα και του ζήτησε να παραχωρήσει το κτήμα με την αγροκατοικία στη ΧΕΑ για να γίνει κάποια στέγη, όπου θα περιθάλπονταν οι εγκαταλελειμμένοι γέροντες και γερόντισσες. Η πρώτη απάντηση ήταν αρνητική.

Η δεύτερη πρόταση όμως έφερε το προσδοκώμενο αποτέλεσμα.

Ο αείμνηστος Αθανάσιος Ρήκας παρεχώρησε το κτήμα του με την κατοικία να γίνει το Γηροκομείο.
Πρώτοι τρόφιμοι του Γηροκομείου ήταν οι Αναρούσου Αγόρω, Ευσταθόπουλος Σταύρος, Ζολότα Αικατερίνη, Κατερινόπουλος Χριστόφορος, Καραγιάννης Νικόλαος, Καραγιάννη Ελένη, Μαρσέλλου Σταματία, Μπιτσάβας Δημήτριος, Πετρόπουλος Ιωάννης, Παπαγιάννη Παρασκευή, Τσαπάρας Αντώνιος, Σπυροπούλου Ελένη, Σωτηρόπουλος Κωνσταντίνος, Σύρρος Ευάγγελος, Τσούνης Χαράλαμπος, Σιακαμπένης Φώτιος, Τσιακάλου Δήμη­τρα, Φαρμάκης Μάνθος.
Αξιοσημείωτο στην ιστορία του Γηροκομείου είναι και το γεγονός οτι κατά τα μαύρα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής όπου η πείνα και η δυστυχία είχε απλωθεί σε όλη την Ελλάδα, το Γηροκομείο Αγρινίου λειτουργούσε και ως Ορφανοτροφείο για 20 παιδιά της περιοχής, άπορα, κατά το διάστημα 1942-1946, με υπεύθυνο την  Βασιλική Δεληκωστοπούλου.

Αργότερα το Ορφανοτροφείο μεταστεγάσθηκε σε άλλο οίκημα με Διευθύντρια την Γεωργία Λέκκα και με την επωνυμία «Ο Ιωσήφ».
Οι τρόφιμοι του Γηροκομείου τότε δεν είχαν συντάξεις, ήταν πτωχοί, εξ ου και λεγόταν «Πτωχογηροκομείο».

Σταθμός για το Γηροκομείο αποτέλεσε η παρουσία του αειμνήστου π. Βενεδίκτου Πετράκη.

Ο π. Βενέδικτος το 1942 βρήκε το Γηροκομείο σε κατάσταση μεγάλης φτώχειας.

Ανακαινίζει, νοικοκυρεύει, χτίζει και, μήνα με το μήνα, χρόνο με το χρόνο, βελτιώνει τους όρους διαβίωσης των τροφίμων.
«Το Γηροκομείο θα το φτιάξετε καλύτερο από τα σπίτια σας, γιατί εδώ φιλοξενούνται οι αδελφοί του Χριστού», έλεγε στους συνεργάτες του, «θα πάρετε καινούργια κρεβάτια, στρώματα, μαξιλάρια, κομοδίνα που να είναι καλύτερα από τα δικά σας, αλλιώς σωτηρία δεν θα βρείτε. Εγώ θα πεθάνω σε λίγο, εσείς θα τα φτιάξετε!…».

Η ανάπτυξη του Ιδρύματος συνεχίστηκε με δωρεές που προσέφεραν από το έτος 1969 για να κτιστεί η νέα πτέρυγα, οι αδελφοί Παπαστράτου, οι αδελφοί Παναγόπουλοι, και ο Αριστείδης Παρθένης ο οποίος μετά το θάνατο της συζύγου του εξόπλισε τον 3ο όροφο του νέου κτιρίου και εν συνεχεία έζησε και αυτός ως τρόφιμος, ασθενής με βαρύ νόσημα.

Η φωτογραφία του Αθανασίου Ρήκα είναι από το περιοδικό

“Ρίζα Αγρινιωτών”