Αυτοί οι συμπαθείς τύποι αποτελούσαν μέρος της καθημερινότητάς μας.
 |
| “Ιάσωνας” |
Όποιοι κι αν ήταν, φτωχοί ή από “μεγάλα τζάκια”, μοναχικοί ή κοινωνικοί, ακαμάτηδες ή εργατικοί, ο καθένας αποτελούσε ξεχωριστό τύπο. Εντυπωσίαζαν με την εμφάνισή τους ή την ομιλία τους, το περπάτημά τους και τη μοναδικότητά τους.Όλοι τους ήταν καλοί και αγαθοί, ακίνδυνοι και αγαπητοί στους συνανθρώπους τους.
 |
| “Ανάσας” |
Με το δικό τους μοναδικό τρόπο, ακούραστοι, έδιναν μια άλλη ξεχωριστή νότα ζωής στην πόλη και δεν περνούσαν ποτέ απαρατήρητοι.
Πάντα τους αντιμετωπίζαμε με αγάπη και συμπάθεια, χωρίς να λείπουν και τα πειράγματα.
Ήταν γνωστοί και όλοι τους ήξεραν κυρίως με τα μικρά τους ονόματα ή με κάποια παρανόμια.
 |
| “Κατσούδας” |
Αλήθεια, ποιος δεν θυμάται τον Ροδάκη; Τον αγαθό γίγαντα του Πάρκου που ρωτούσε όλους « μ’ αγαπάς;»
Τον Ιάσωνα, που η κάθε Κυριακή ήταν η μέρα που θα παντρευόταν την Μαρία του;
Τον μπάρμπα-Σωκράτη, τον ψευτοκαλόγερο που κυκλοφορούσε πάντα με μια εικόνα της Παναγίας;
Τον «Ανάσα», τον «Βαΐτσα», τον Πάνο τον «Κλάνα», τον μπάρμπα Θανάση τον «Γουρνιάρη», τον «Κατσούδα», τον μπάρμπα-Γιάννη τον «Κανατά» με το ξύλινο πόδι, κι άλλους πολλούς.
Όλοι αυτοί αποτελούσαν την “άλλη”, την “διαφορετική” όψη της πόλης.
Τα πορτραίτα του “Ιάσωνα” και του “Ανάσα”, είναι ελαιογραφίες του Αγρινιώτη ζωγράφου Αντώνη Ναστούλη.
Visited 19 times, 1 visit(s) today