Η Εργάνη Αθηνά ήταν η «γλαυκώπις κόρη του Διός».
Και σ’ αυτό πρωτοστατούν η Ελένη Σκαλτσοδήμου, η Αλκμήνη Κούκα και άλλες 46 γυναίκες.
Μέσα σε λίγες μέρες το Αγρίνιο πήρε όψη μεγαλόπολης. Κοσμοσυρροή από όλη την Ελλάδα, αλλά και από το εξωτερικό: διπλωμάτες, πολιτικοί, δημοσιογράφοι.
Στο συνέδριο μιλούν κορυφαίες προσωπικότητες του φεμινιστικού κινήματος, αλλά και η έκθεση με προϊόντα βιοτεχνικής και Βιομηχανικής παραγωγής από διάφορες ελληνικές περιοχές είχε μεγάλη επιτυχία.
Και οι μεν Βασιλείς κατέλυσαν στο σπίτι του Αναστασίου Παναγοπούλου (πατέρα του μετέπειτα Δημάρχου Ανδρέα Παναγοπούλου), ενώ η συνοδεία του Βασιλιά και της Βασίλισσας κατέλυσε στο σπίτι του Λεωνίδα Παπαφώτη.
Το περιοδικό, με «πλούσιον και ποικίλον την ύλην και μετά εικονογραφιών ενίοτε θέλει εκδίδεται κατά πάσαν δεκαημερίαν εις φυλλάδια εκ 16 σελίδων», γίνεται το 1900 δεκαπενθήμερο.
Η ύλη του περιλαμβάνει άρθρα σχετικά με τη θέση της γυναίκας και της γυναικείας εργασίας, λογοτεχνικά και θεατρικά έργα, εκτεταμένες αναφορές στον ελληνικό λογοτεχνικό Τύπο και ειδικό παράρτημα – στα πρώτα τεύχη του περιοδικού – με τις δραστηριότητες, τις λογοδοσίες, τα πεπραγμένα και την ιστορία του συλλόγου.
Στο περιοδικό δημοσιεύονται επίσης κείμενα σχετικά με τα παρθεναγωγεία της εποχής, ταξιδιωτικές εντυπώσεις και νεκρολογίες επωνύμων γυναικών.
Μεταξύ των συνεργατών της «Πλειάδος» καταγράφονται ο Σπ. Π. Λάμπρου, ο Τιμολέων Αμπελάς, η Σωτηρία Αλιμπέρτη, η Άννα Σερουίου, η Καλλιόπη Κεχαγιά και η Αικατερίνη Ζάρκου.
«Η γυνή είνε και πρέπει να είνε ίση του ανδρός απέναντι των νόμων της φύσεως, της Πολιτείας, της θρησκείας και της αμοιβής της εργασίας, αλλ’ είνε διάφορος του ανδρός κατά την φύσιν και ουδείς νόμος χειραφετήσεως, ανεξαρτησίας κ.λ. δύναται να την καταστήση ομοία αυτώ»,
«ο οίκος, ιδού το θεμέλιον πάσης κοινωνίας, ιδού το βασίλειον της γυναικός και δη της νεωτέρας Ελληνίδος»,
«η γυνή δεν αρκή να είνε έστω και εξόχου καλλιτεχνικής ωραιότητος, η καλλονή δέον να εμψυχώται υπό χάριτος, η δε χάρις πάλιν ν’ ανυψώται υπό του πνεύματος».