Τα Ρουσάλια είναι τα κάλαντα του Πάσχα, που τραγουδούσαν στο Βραχώρι, ίσως και σε άλλες περιοχές, τους προεπαναστατικούς χρόνους και τις πρώτες δεκαετίες μετά την επανάσταση.
Η αναφορά σε τουρκοπούλες και εβραιοπούλες είναι ενδεικτική πάντως του Βραχωριού όπου, όπως είναι γνωστό, ήταν έντονη η παρουσία Τούρκων προυχόντων και εβραίων εμπόρων.
Τα Ρουσάλια έχουν, όπως λέγεται, τις ρίζες τους στους Ρωμαϊκούς χρόνους.
Τότε ονομάζονταν “Ροζάρια” (από το λατινικό rosa = τριαντάφυλλο).
Στα βυζαντινά χρόνια πήρε την ονομασία “Ροζάλια” για να καταλήξει στα νεότερα χρόνια, στην περίοδο της τουρκοκρατίας με το όνομα “Ρουσάλια”.
“Τα Ρουσάλια”
Καλώς σ’ έβραμε αφέντη, άρχοντά μου και λεβέντη
Να στα πούμε τα Ρουσάλια, πέστε τα ρε παλικάρια
Να στα πούμε σένα πρώτα, που σε βρήκαμε στην πόρτα
Και ξυστέρου της κυράς μας και της ρουσοπέρδικάς μας
Κάτω σ’ ένα περιβόλι, δάφνη και μηλιά μαλώνει
Δάφνης πήρα εγώ κλωνάρι, να με πάρει το ποτάμι
Να με πάει δύση-δύση, κάτω στη γιαλέρνια βρύση
Όπου πλένουν οβριοπούλες, καματίζουν τουρκοπούλες
Βάλε το δεξί σου χέρι, μες στην αργυρή σου τσέπη
Βγάλε το εικοσιπεντάρι, δος το του σαχανατάρη*
Να σας πούμε Χριστός Ανέστη, που ετάφη και ανέστη.
*Σαχανατάρης λέγεται εκείνος που κρατάει το σ α χ ά ν ι, τον δίσκο δηλαδή για να μαζεύει τα λεφτά.
Πηγή: Μουσικό λαογραφικό αρχείο Μέλπως Μερλιέ
