Σχολικά κτίρια Μέχρι το τέλος του 19ου αι., η ανοικοδόμηση των σχολικών κτιρίων γίνεται αποκλειστικά σχεδόν από τους δήμους – όσους φυσικά μπορούν να αντιμετωπίσουν κάτι τέτοιο- ή από δωρεές. Οι δήμοι και οι κοινότητες είναι αυτοί που επιβαρύνονται με την κατασκευή και τη συντήρηση των σχολείων. Εξ’ ου και η ονομασία τους σε «Δημοτικά». Το 1883 όμως λόγω της άσχημης κατάστασης που βρίσκονταν τα Διαβάστε περισσότερα …
Η άφιξη και εγκατάσταση προσφύγων στο Αγρίνιο, υπήρξε σταδιακή και κράτησε από το 1922 ως το 1924. Πολλές οικογένειες έφτασαν εδώ τον πρώτο καιρό, δηλαδή μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και ακολούθησαν άλλες αφού περιπλανήθηκαν σε διάφορα μέρη κυρίως της Δυτικής και Νότιας Πελοποννήσου, Γαστούνη, Πύργο, Γύθειο ή και στην Ηγουμενίτσα της Ηπείρου. Οι περισσότεροι προέρχονταν από περιοχές του Πόντου, Σαμψούντα, Κερασούντα, Νικομήδεια, Μπάφρα, ενώ άλλοι Διαβάστε περισσότερα …
στις καπναποθήκες Αγρινίου της Μαρίας Ν. Αγγέλη, Δρ. Κοινωνικής Λαογραφίας Ι. Πρόσφυγες καπνεργάτριες “… Εμ, εμείς ήμαστανε πιο φτωχοί, εμείς πήγαμε στις αποθήκες. Τι να κάναμε; Εμάς οι ντόπιοι δεν μας ήθελαν, έλεγαν πάνε εκεί και δουλεύουνε και… Δεν ήθελαν να στέλνουνε τα κορίτσια τους αυτές οι ντόπιες, γιατί δεν είχανε για καλή δουλειά την Καπναποθήκη. Μετά όταν είδανε κι δουλέψαμε και το Διαβάστε περισσότερα …
«…Βαπόρια φτάναν το ένα πίσω απ’ τ’ άλλο, και ξεφόρτωναν κόσμο, έναν κόσμο ξεκουρντισμένον, αλλόκοτο, άρρωστο, συφοριασμένο, λες κι έβγαινε από φρενοκομεία, από νοσοκομεία, από νεκροταφεία. Έπηξαν οι δρόμοι, το λιμάνι, οι εκκλησίες, τα σχολειά, οι δημόσιοι χώροι. Στα πεζοδρόμια γεννιόνταν παιδιά και πέθαιναν γέροι. Ενάμισυ εκατομμύριο άνθρωποι βρεθήκανε ξαφνικά έξω απ’ την προγονική τους γη… Παράτησαν περιουσίες, τον καρπό στα δέντρα και στα χωράφια, Διαβάστε περισσότερα …
για το Λαϊκό Φαρμακείο Το Λαϊκό Φαρμακείο Το 1933 η “Γενική Ένωση Προσφυγικών Συνοικισμών Αγίου Κωνσταντίνου Αγρινίου και πέριξ” με έγγραφό της προς τον Πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο, ζητά την επαναλειτουργία του Λαϊκού Φαρμακείου (πρώην προσφυγικού), το οποίο κατήργησε ο τότε Υπουργός Πρόνοιας Σωτήριος Γκοτζαμάνης. Πηγή : Μουσείο Μπενάκη, Αρχείο Ελευθερίου Βενιζέλου. Share ~Αγρίνιο…Γλυκές Μνήμες~
Μνήμες του διωγμού και της προσφυγιάς Μοναδική ανέκδοτη μαρτυρία του Θανάση Γ. Κακογιάννη* από Αλάτσατα Ερυθραίας τον Σεπτέμβριο του ’87 στον Δημήτρη Κρασσά Πάντα ξυπνούν οι βαθιά θαμμένες μα ολοζώντανες, φοβερές κι ανατριχιαστικές παιδικές θύμησες. Να, εκεί, που όσο περνούν τα χρόνια, γυρίζει ο νους πολλές φορές σε όλα εκείνα που έζησε κανείς και τα θυμάται ένα-ένα, με τα κύρια και καταλυτικά γεγονότα, χωρίς Διαβάστε περισσότερα …
