Ο προστάτης της πόλης μας!!!! του Νίκου Καπώνη “.. Η ίδρυση του παλαιού ναού του Αγίου Χριστόφορου, πιθανότατα του παλαιότερου ναού της πόλης, κτισμένου σε χαμηλό και περίοπτο λοφίσκο στην ανατολική πλευρά της πόλης του Αγρινίου και έξω από τον οικιστικό πυρήνα της ως πρόσφατα, ανάγεται στην εποχή της Τουρκοκρατίας. Η ύπαρξη του ναού και της ομώνυμης συνοικίας μαρτυρείται στο κτηματολόγιο της Ιεράς Μονής Διαβάστε περισσότερα …
Στις 9 Μαΐου η πόλη μας γιορτάζει τον Άγιό της. Γιορτάζει τον φύλακα άγγελό της. Ο Άγιος Χριστόφορος έζησε τον 3ο μ.X αιώνα. Η πατρίδα του δεν είναι γνωστή αλλά σύμφωνα με αρχαία παράδοση της Εκκλησίας μας, καταγόταν από βαρβαρική χώρα της Ανατολής και από φυλή ανθρωποφάγων. Το όνομά του ήταν Ρεμπρόβος. Όταν ήταν ακόμη κατειχούμενος, για να ευχαριστήσει τον Χριστό, εγκαταστάθηκε σε επικίνδυνο πέρασμα Διαβάστε περισσότερα …
Η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου είναι ο πρώτος ενοριακός ναός στο Βραχώρι. Από το 1664, όταν κάποιος έμπαινε στην πόλη, από την νότια πύλη, στα δεξιά του συναντούσε τον πετρόκτιστο Ναό των Ρωμιών, τον Άγιο Δημήτριο. Δίπλα από το Ναό, μπορούσε κάποιος να ξαποστάσει στον ίσκιο του θεόρατου πλάτανου που βρισκόταν μεταξύ του Αγίου Δημητρίου και του κοιμητηρίου των Ρωμιών. Κάτω από τις ρίζες του Διαβάστε περισσότερα …
Η Αγία Τριάδα υπήρξε μετόχι της Μονής Τατάρνας σύμφωνα με μαρτυρίες από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους. Η μονή διατηρούσε μετόχια στη Σιβίστα, στο Αιτωλικό, στο Ξηρόμερο, στο Βραχώρι και αλλού. Συγκεκριμένα στο Βραχώρι είχε κάποιο κτήμα και ένα οικόπεδο στα όρια των μαχαλάδων Τούρκων και Βραχωριτών. (Ο Τούρκικος συνοικισμός είχε επίκεντρο την Ντούτσαγα). Το οικόπεδο αυτό που είχε δωριστεί στην μονή από το 1801 Διαβάστε περισσότερα …
Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος Μέχρι το 1919 η οικογένεια του Αγρινιώτη ποιητή Κώστα Χατζόπουλου είχε στην κατοχή της μία έκταση, στην περιοχή “Λυκοράχια” στα όρια της πόλης του Αγρινίου. Το 1919 οι αδελφοί Παπαστράτου αγόρασαν 54 στρέμματα από το κτήμα αυτό και αργότερα αφού το δώρισαν στον δήμο Αγρινίου, φρόντισαν και το διαμόρφωσαν έτσι ώστε να γίνει χώρος αναψυχής για τους κατοίκους του Αγρινίου. Στην Διαβάστε περισσότερα …
Οκτώβριος του 1918. Το Αγρίνιο δεν αριθμεί περισσότερους από 15.000 κατοίκους. Μία επάρατη νόσος, η γρίπη, θερίζει κυριολεκτικά την πόλη και την γύρω περιοχή. Δεν υπάρχει οικογένεια που να μην θρηνεί έστω και ένα θύμα της γρίπης. Οι νεκροί είναι τόσοι, που οι παπάδες δεν προφταίνουν ούτε καν μια ευχή να διαβάσουν για τις ψυχές τους. Φόβος έχει απλωθεί πάνω από την περιοχή, καθώς η Διαβάστε περισσότερα …
Γιορτάζει σήμερα η Ιερά Μονή της Αγίας Ελεούσας στο φαράγγι της Κλεισούρας. “Κουρνιασμένη” ψηλά μέσα σε μιά εσοχή των βράχων,όπου σχεδόν αιωρείται,η Ιερά Μονή προκαλεί το δέος των πιστών που ανηφορίζουν τα σκαλοπάτια με σκοπό να προσκυνήσουν τη χάρη της Παναγίας μας αλλά και των διερχόμενων από την Εθνική οδό Αντιρρίου – Ιωαννίνων που δεν παραλείπουν να κάνουν το σταυρό τους. Το ύψος των βράχων Διαβάστε περισσότερα …
Ένα αφιέρωμα της εφημερίδας “Καθημερινή”, στο ένθετό της, τον Αύγουστο του 1999. ΠΡΟΥΣΟΣ by Georgia Pandazi
Ο Άρχοντας-Φύλακας του Αγρινίου Το εκκλησάκι του Παλαιού Αγίου Χριστοφόρου έχει άρρηκτα συνδεθεί με τα ρομαντικά ραντεβουδάκια μας, τις σχολικές “μακρινές” μας εκδρομές, με τον Παπαποστόλη αλλά και με την λατρεία που έχουμε οι Αγρινιώτες για τον ΔΙΚΟ μας Άγιο. Ο Παλιός Άγιος Χριστόφορος βρίσκεται στα ανατολικά της πόλης πνιγμένος (μέχρι πρότινος τουλάχιστον) μέσα στο δασύλλιό του. Ήταν η πρώτη ενορία του Βραχωρίτικου μαχαλά. Αυτό Διαβάστε περισσότερα …
Σαν τον αέρα μανιασμένος, απότομος, δυνατός, γοργός και ανάλαφρος διάβηκε ο Παπαποστόλης από το «Κομάντο Πρεζίντιο», ανέβηκε στο «Ουφίτσιο Περσονάλε» και φωνάζοντας μονάχα: «Θέλω τον στρατηγό, θέλω τον στρατηγό», χύθηκε στο διάδρομο κατά το γραφείο του Διοικητού της Μεραρχίας «Καζάλε». Ήταν τον καιρό της κατοχής κι εγώ υπηρετούσα ως διερμηνέας στο Ιταλικό στρατηγείο, που ήταν εγκατεστημένο στο διώροφο κτίριο, που δέσποζε στη δυτική πλευρά Διαβάστε περισσότερα …
Θεόδωρος σὺν Ἄλλῳ καὶ Λάμπρος δι’ ἀγχόνης, ἐκ γῆς ἀρθέντες πρὸς πόλον Χριστῷ ζῶσιν. Οι άγιοι νεομάρτυρες Λάμπρος, Θεόδωρος και κάποιος του οποίου δεν γνωρίζουμε το όνομα κατάγονταν από την Πελοπόννησο και ήταν έμποροι στο επάγγελμα. Παραμένοντας καιρό στα Γιάννενα για εμπορικούς λόγους είχαν μάθει να μιλούν και την αλβανική διάλεκτο. Κατά το 1786 μ.Χ. αποφάσισαν να επιστρέψουν στον Μωριά, στην πατρίδα τους. Διαβάστε περισσότερα …
Ο όσιος Ευγένιος Ιωαννούλιος ή Γιαννούλης ο Αιτωλός, γεννήθηκε το 1595 μ.Χ (ή 1596 μ.Χ.) στο Μέγα Δένδρο Αποκούρου από πτωχούς γονείς. Ο όσιος Ευγένιος από το 1639 μ.Χ. ως το 1640 μ.Χ. διηύθυνε τη Σχολή της Άρτας. Αργότερα πήγε στο Καρπενήσι, όπου ανήγειρε μεγαλύτερο ναό της Αγίας Τριάδας και στον περίβολο του Σχολή Ανωτέρων Γραμμάτων, που έγινε για την Ευρυτανία κέντρο πνευματικής αναγέννησης Διαβάστε περισσότερα …
Λιπών Θεωνάς την κάτω προεδρίαν, Παρίσταται νυν τω Προέδρω των όλων. Ο Άγιος Θεωνάς, μαθητής του Οσιομάρτυρα Ιακώβου, ήταν διάδοχός του στην ηγουμενία της Μονής Δερβέκιστας, στην Ανάληψη. Πολλές φορές για περισσότερη άσκηση, έφευγε από το Μοναστήρι και πήγαινε σε κάποιο ερημικό ασκητήριο και ησύχαζε. Αργότερα εγκαταστάθηκε για λίγο στο Άγιο Όρος, στην Μονή της Σιμωνόπετρας και από εκεί με μερικούς μαθητές του Διαβάστε περισσότερα …
Ψυχὴν Ὄπισθεν τοῦ Θεοῦ κολλῶν πάτερ ἔμπροσθεν αὐτοῦ νῦν παρίστασαι χαίρων. Πατρίδα λιπών, σὺν συνεύνῳ καὶ τέκνοις, ἔρημον οἰκεῖς ὡς ἃλλος δὴ Ἠλίας. Πέμπτη καὶ δεκάτη Ἀνδρέαν ἔνθεν ἀειραν. Καταγόταν από το χωριό Μονοδένδρι της Ηπείρου και έζησε στα χρόνια του βασιλιά Μιχαήλ Β’ του Κομνηνού δεσπότη της Ηπείρου (1234 – 1271 μ.Χ.). Κατά άλλους όμως, γεννήθηκε στο χωριό Σιβίστα της Ευρυτανίας, που Διαβάστε περισσότερα …
Ο Όσιος Βάρβαρος ανήκε σε ληστρική ομάδα Αράβων, η οποία επέδραμε στη νότια Ήπειρο και την Αιτωλία επί των ημερών του αυτοκράτορα Μιχαήλ του Τραυλού (820 – 829 μ.Χ.). Σε κάποια σύγκρουση οι σύντροφοί του φονεύθηκαν και από τότε ο Βάρβαρος περιφερόταν μόνος «λήσταρχος γενόμενος, και ποιών αβάτους τας οδούς, οικών εν όρεσι και αλυσώδεσι τόποις». Κάποια μέρα μπήκε σε ναό που ήταν αφιερωμένος στον Διαβάστε περισσότερα …
