Δεκαετία του ’20 και οι συνεχείς ανατιμήσεις των βασικών ειδών διατροφής είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα των λαϊκών στρωμάτων και ιδιαίτερα των προσφύγων που προσπαθούσαν να τα βγάλουν πέρα με πενιχρά έως μηδαμινά εισοδήματα. Παρά τα μέτρα που λάμβανε το κράτος η αισχροκέρδεια καλά κρατούσε. Το 1928 η κυβέρνηση Βενιζέλου προσανατολίστηκε στην ιδέα των λαϊκών αγορών. Αρχές Δεκεμβρίου καταρτίζεται το διάταγμα «περί συστάσεως Διαβάστε περισσότερα …
Δεκαετίες του ’70 – ‘80 και ’90 και η νυχτερινή ζωή βρίσκεται στα “καλύτερά” της με τα νυχτερινά μαγαζιά να ανοίγουν το ένα μετά το άλλο. Ιδιαίτερα η δεκαετία του ’80 ήταν δεκαετία-ορόσημο, η χρυσή εποχή της νυχτερινής διασκέδασης. Η άνθηση των νυχτερινών κέντρων και ιδιαίτερα των ντισκοτέκ, η άφιξη νέων ειδών μουσικής, όπως η disco, μετέτρεψαν ολόκληρες περιοχές σε νυχτερινά στέκια όπου ο Διαβάστε περισσότερα …
Αγαπημένος μεσημεριανός προορισμός των Αγρινιωτών… που έσβησε με τον χρόνο. Στην καρδιά της πόλης, Παπαστράτου και Διαλέτη, σε εκείνο το ανήλιαγο στενό, το ουζερί του Τσελεπή υπήρξε για πολλές δεκαετίες μεσημεριανό σημείο συνάντησης πολλών για να “δροσιστούν” οι ψυχές και να ζωντανέψουν οι συζητήσεις, όπως μόνο το ούζο ξέρει να κάνει. Φανατική η πελατεία του. Χύμα ούζο, τσίπουρο, ρετσίνα και μεζές. Παρά το γεγονός ότι Διαβάστε περισσότερα …
Η Ταβέρνα του Σπανού, βρισκόταν πολύ κοντά στην κεντρική πλατεία, στο πρώτο στενό αριστερά της σημερινής οδού Παπαστράτου. Μια ταβέρνα με αυλή. Την είχαν τα δυό αδέλφια, ο Αποστόλης και ο Κώστας Σπανός. Εκεί τότε, την δεκαετία του ’30, σύχναζαν όλοι οι Βραχωρίτες και μία μόνιμη παρέα της ταβέρνας αποτέλεσαν την παρέα της «Γκρίνιας», όπως την ονόμασαν αυτοί οι ίδιοι. Μια παρέα κεφάτη με όρεξη Διαβάστε περισσότερα …
Βιβλιάριο μέλους του Συλλόγου «ΚΑΦΕΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΩΝ ΚΑΙ ΕΣΤΙΑΤΟΡΩΝ» της πόλεώς μας, εκδοθέν το έτος 1940. Τότε, υπήρχε ένας πολύ ζωντανός Σύλλογος με δραστηριότητες, αποκορύφωμα των οποίων ήταν ο εορτασμός της εορτής του, την ημέρα της Αγίας Βλαχέρνας. Παρ’ όλο που για να πας τότε στην Αγία Βλαχέρνα δεν υπήρχε δρόμος για αυτοκίνητο, ούτε και αυτοκίνητα εδώ που τα λέμε, γέμιζε η περιοχή από κόσμο, ψησταριές, Διαβάστε περισσότερα …
Δύο υπέροχες φωτογραφίες ανήρτησε στην σελίδα μας στο facebook, ο Κώστας Ρίζος, γιός του αείμνηστου φωτογράφου Γιώργου Ρίζου. Ο Κώστας έχει αρχίσει και ψηφιοποιεί το υλικό του πατέρα του. Έχει δημιουργήσει και μία εκπληκτική σελίδα στο facebook, με φωτογραφικό υλικό του πατέρα του. Δείτε την σελίδα πατώντας ΕΔΩ. Ο ίδιος αναφέρει χαρακτηριστικά:“Ουσιαστικά η “μαζική” ψηφιοποίηση μόλις ξεκίνησε. Περιμένουν κυριολεκτικά χιλιάδες αρνητικά και θετικά την σειρά Διαβάστε περισσότερα …
Ο φωτογράφος των αναμνήσεών μας ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΑΝΤΖΗΣ ‘Ενας ξεχωριστός Αγρινιώτης φωτορεπόρτερ. Γεννήθηκε στις 31 Αυγούστου 1925 στο Αγρίνιο όπου μεγάλωσε και έζησε. Ξεκινώντας τα εφηβικά του βήματα μέσα σε δύσκολους καιρούς πολέμων πέρασε από πολλά επαγγέλματα (ένα εξ αυτών βοηθός ζαχαροπλάστη το 1941) με σημαντικό σταθμό της ζωής του σαν παίχτης στην μεγάλη του αγάπη τον Παναιτωλικό ανάμεσα σε μεγάλα ονόματα της Διαβάστε περισσότερα …
Την ανάγκη για επικοινωνία και εμπορικές συναλλαγές, οι έμποροι του Αγρινίου την κάλυψαν με την έκδοση εμπορικών επιστολικών δελταρίων. Μερικά εμπορικά επιστολικά δελτάρια από εμπόρους του προηγούμενου αιώνα, σας παρουσιάζουμε πιο κάτω. Οι εμπορικές συναλλαγές, απ’ ότι βλέπουμε, γίνονταν κυρίως με την Πάτρα. 8 Σεπτεμβρίου 1939 **Οδός Ερμού 10Β – Αγρίνιον Ερμού λεγόταν η σημερινή Κύπρου 26 Ιουλίου 1923 7 Ιουνίου 1927 Διαβάστε περισσότερα …
των αδελφών Ψαρρά. Στην κεντρική πλατεία είχαν το εστιατόριό τους τα αδέλφια Μανώλης και Μήτσος Ψαρράς. “ΤΟ ΚΡΟΝΙΟΝ” ήταν η ονομασία του, αλλά όλοι το ξέραμε με το όνομα των ιδιοκτητών. Το εστιατόριο λειτουργούσε στο Αγρίνιο από την δεκαετία του ’30 και τον ιδιοκτήτη του, τον μπάρμπα-Νίκο Ψαρρά με τον ναργιλέ, θα τον θυμούνται μόνο οι πιο παλιοί. Η πιο κάτω φωτογραφία αποθανατίζει “την Διαβάστε περισσότερα …
κάποτε στο Αγρίνιο. Μικρές «βιοτεχνίες». Οι εργαζόμενες; μαθητευόμενες, μαθήτριες. Η αμοιβή τους; θα μάθαιναν την δουλειά και θα «άνοιγαν» κι αυτές τις δικές τους μικρές «βιοτεχνίες». Τα απαραίτητα αξεσουάρ της δουλειάς; βελόνες, καρφίτσες, δαχτυλήθρες, μεζούρες, ψαλίδια, κουβαρίστρες… Φιγουρίνια του “Burda” ενημερωμένα με την τελευταία λέξη της μόδας, κρεμασμένα τρυπωμένα ρούχα, έτοιμα για πρόβα, πατρόν από χαρτί κι αυτές στη σειρά με σκυμμένο κεφάλι πάνω στο Διαβάστε περισσότερα …
Δύο χαρακτηριστικές φιγούρες έχουν μείνει ανεξίτηλα χαραγμένες στο μυαλό μου από τα παιδικά μου χρόνια στο Αγρίνιο. Αυτή του γαλατά και η άλλη του παγοπώλη. Τότε τα ψυγεία που διατηρούσαν τα φαγητά ήταν με πάγο. Χοντρά, άχαρα, αλλά την δουλειά τους την έκαναν. Είχαν δύο πόρτες, μια πάνω και μια κάτω. Στο πάνω μέρος τοποθετούσαν την παγοκολόνα και δίπλα ήταν ένα ντεπόζιτο που το γέμιζαν Διαβάστε περισσότερα …
