Η Ανθούλα Μιχαηλίδου Ζόλδερ γεννήθηκε το 1910 στην Βάλια (αναφερόμενη και ως Μπάλια Καραϊντίν ή Μπάλια Μαντέν (από το τουρκικό maden = μεταλλείο) της Μικράς Ασίας, όπου έζησε μέχρι τον διωγμό του 1922. Ο πατέρας της καταγόταν από το Μόλυβο και η μητέρα της από την Πέτρα. Βρέθηκε στη Μυτιλήνη για λίγο μετά το 1914, και στη συνέχεια μετά το 1922. Φοίτησε στο Διαβάστε περισσότερα …
Κύριε Θάνατε συμμαθητή του φόβου, όταν έρθεις πιο κοντά στο πνεύμα μου θα γίνω έλικας του ήλιου. Ένας ανώνυμος άνεμος, ένα απελεύθερο στρουθίο. Κράτησε για πάρτη σου τα συμπαθητικά σκουπίδια μου. Αυτά που πήγαν κατά καιρούς πέρα-δώθε, πάνω-κάτω, δεξιά κι αριστερά και τελικά μ’ έκαναν ασώματο ουρανό σε μύρια νεφελώματα. Έφταιγε η ηλικία του φεγγαριού κι αυτή η αναθεματισμένη ευαισθησία μου στις πορφυρές ψυχές. Διαβάστε περισσότερα …
…του Πάνου Χατζόπουλου Τα χέρια ας δώσουμε ομπρός αδέρφια στα χοροστάσια μας καλούν σαν και παλιά τα γύφτικα νταούλια οι ζουρνάδες του Φοσκομπούκα τα κλαρίνα, τα βιολιά. Ομπρός αδέρφια, είναι δικιά μας τούτη η μέρα τούτο το πανηγύρι είναι για ολουνούς.Τα χέρια ας δέσουμε σφιχτά σαν και παλιά – σαν και παλιά κι ας πιάσουμε με μια φωνή όλοι μαζί – όλοι μαζί τα Διαβάστε περισσότερα …
του Κώστα Μπούτιβα για τους 120 Άνοιξαν νύχτα το κελί πριν φέξει η ανατολή αυτή τη μαύρη μέρα. Για την πατρίδα οφειλή σας πήρε νύχτα απ’ το κελί, του αιώνα η χολέρα. Νύχτα σας κόψαν τ’ όνειρο πριν να ανοίξτε το χορό με όσα λαχταρούσατε, και σε τουφέκια αντικριστά και με τα μάτια σφαλιστά το θάνατο τρυγούσατε. Απ’ το όνειρο κι απ’ το Διαβάστε περισσότερα …
του Πάνου Χατζόπουλου Από το αναμνηστικό λεύκωμα της 13ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ http://eteriafotografizontas.blogspot.com/ Είκοσι χρόνια ολάκαιρα τ’ αηδόνια στα πλατάνια της Αγιάς Τριάδας δεν ξανάρθαν να τραγουδήσουν τα μεσάνυχτα του έρωτα τους ύμνους. Είκοσι χρόνια ολάκαιρα τα χελιδόνια στο νάρθηκα της εκκλησιάς δεν ξανάρθαν να χτίσουν τις φωλιές τους την άνοιξη να διαλαλήσουν. Τότε που γιόμοσε μ’ αίμα ο ουρανός κι ο Διαβάστε περισσότερα …
του Πάνου Καπώνη. Έτος κτίσεως 1868 Άυλη οριζόντια γραμμή αιχμή στη ζωή μου πέρα απ’ την πατρώα γη ενσωματωμένη στους χοντρούς τοίχους της γέννησής μου στην γκρίζα αιτωλική πέτρα. Είναι μακριά, πολύ μακριά ο τόπος μου δυτικά του δρόμου με τη σκόνη ανάμεσα στις λίμνες και σε κάδους σταριού. Κι εγώ επιμένω στη ζεύξη του ονείρου των κρυφών ερμαρίων της οδού Δωριμάχου λαό των Διαβάστε περισσότερα …
Ο Γ. Τσακανίκας γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1879. Ήταν απόγονος μιας από τις παλαιότερες οικογένειες του Βραχωριού. Τέλειωσε στην Αθήνα την Νομική Σχολή και όταν εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Αγρίνιο, αναδείχτηκε ένας από τους καλύτερους αστικολόγους της περιφέρειας. Το 1934, όταν ιδρύθηκε το Πρωτοδικείο στο Αγρίνιο, ήταν ένα από τα ιδρυτικά στελέχη του Δικηγορικού Συλλόγου του οποίου διετέλεσε πρόεδρος για πολλά χρόνια. Το 1920 και το Διαβάστε περισσότερα …
Ο ποιητής της ”Ρωμιοσύνης” Γιάννης Ρίτσος, στις 4 Μαίου 1980 θα γράψει τους στίχους για τους 120 εκτελεσμένους του Αγρινίου , τη Μεγάλη Παρασκευή 14 Απριλίου 1944 από τους Γερμανούς. Αυτοί οι στίχοι αποτελούν το καλύτερο ”Αναστάσιμο Μνημόσυνο” για όλα τα θύματα, θυσία στο βωμό για την ελευθερία και αξιοπρέπεια της πατρίδας μας σε όλη την περίοδο της κατοχής. Αναστάσιμο Μνημόσυνο Τόπος ιερός, εδώ που Διαβάστε περισσότερα …
του Κώστα Χατζόπουλου Τα Παιδιά Και λέει πως είχαν έβγει τα παιδιά και στάθηκαν στο γύρισμα του δρόμου. Είχαν άνθη τριγύρω τα κλαδιά και μαδούσαν στο γύρισμα του δρόμου, και πουλιά κελαδούσαν στα κλαδιά και χαρά ήταν το γύρισμα του δρόμου. Και στο ρείθρο κυλούσε το νερό και κυλούσε το ρείθρο τον αφρό σα να τίναζαν κλώνοι τον ανθό, και ήταν το Διαβάστε περισσότερα …
του Κωσταντίνου Χατζόπουλου Μὲς τὴν ἀχνόφεγγη βραδιὰ πέφτει ψιλὸ-ψιλὸ τὸ χιόνι, γύρω στὴν ἔρμη λαγκαδιὰ στρώνοντας κάτασπρο σεντόνι. Οὔτε πουλιοῦ γροικᾶς λαλιά, οὔτ᾿ ἕνα βέλασμα προβάτου, λὲς κι ἁπλωμένη σιγαλιὰ εἶναι κεῖ ὁλόγυρα θανάτου. Μὰ ξάφνου πέρα ἀπ᾿ τὸ βουνὸ γλυκὸς σημάντρου ἦχος γροικιέται, ὡσὰν βαθιὰ ἀπ᾿ τὸν οὐρανὸ μέσα στὴ νύχτα νὰ σκορπιέται. Κι ἀντιλαλεῖ τερπνὰ-τερπνὰ γύρω στὴν ἄφωνη τὴν πλάση, καὶ τὸ χωριὸ Διαβάστε περισσότερα …
του Πάνου Χατζόπουλου Μάνα μου, βραχωρίτισσα, με το λερό φουστάνι το κόκκινο, που τόκανε σταχτύ σαν καταχνιά η μαύρη κόλλα του καπνού. Φαρμακερό βοτάνι, όλα της τα φαρμάκωσες, μεδούλι και καρδιά…Μάνα μου, καπνοφύτισσα, του Ζαπαντιού δουλεύτρα, στο φύτεμα, στο σκάλισμα πρώτη στην αργατιά, σ’ άρπαξεν ο πατέρας μου παιδούλα καρδιοκλέφτρα και σε κλειδωμαντάλωσε στην πιο βαρειά σκλαβιά. Μέσα στην καπνοθάλασσα πνίγηκε ο έρωτάς σας Διαβάστε περισσότερα …
του Κωστή Παλαμά Πόσες μᾶς θρέψανε στιγμές, καὶ πῶς τὶς λησμονοῦμε! Τοῦ Ζαλοκώστα τὸ τραγούδι ἀκόμα τὸ θυμοῦμαι, ψάλτης του καθὼς τό ῾λεγα στῶν χρόνων μου τῶν νέων τὸ λυρικό, τὸ ἀκράταγο μεθύσι: «Τριίππουρος πασὰς κινεῖ ἀπὸ Βραχώρι πνέων ἄγρια μίση …». Χαρά, τρισύλλαβο ὄνομα λαμπρόηχο, τὸ Βραχώρι! κ᾿ ἐσὺ λαμπρή, τῆς Ρούμελης χαρά, δουλεύτρα κόρη, κι᾿ ἂν ἄλλο πῆρες, ὄνομα θαμμένο στὰ βιβλία, μ᾿ Διαβάστε περισσότερα …
του Κωσταντίνου Χατζόπουλου κείμενο σε πολυτονικό σύστημα Είναι το πρώτο δημοσιευμένο ποίημα του Κωσταντίνου Χατζόπουλου στο περιοδικὸ «ΕΒΔΟΜΑΣ», το 1884, σ᾿ ἡλικία 16 ἐτῶν. Ο Δ. Καμπούρογλου που διηύθυνε τότε, έγραψε αργότερα, σχετικά: «Ἕνα πρωῒ τοῦ 1884, εἰσῆλθεν εἰς τὸ γραφεῖον μου, ἓν ὠχρὸν κι ὑπόξανθον παιδί, κρατώντας ἕνα χαρτί. Μοῦ εἶπε δέ, μὲ συστολὴν καὶ μὲ τὸ τότε παρθενικὸν ἐρύθημα, ὅτι πρόκειται περὶ Διαβάστε περισσότερα …
