Η Ανθούλα Μιχαηλίδου Ζόλδερ γεννήθηκε το 1910 στην Βάλια (αναφερόμενη και ως Μπάλια Καραϊντίν ή Μπάλια Μαντέν (από το τουρκικό maden = μεταλλείο) της Μικράς Ασίας, όπου έζησε μέχρι τον διωγμό του 1922. Ο πατέρας της καταγόταν από το Μόλυβο και η μητέρα της από την Πέτρα. Βρέθηκε στη Μυτιλήνη για λίγο μετά το 1914, και στη συνέχεια μετά το 1922. Φοίτησε στο Διαβάστε περισσότερα …
1896. Εποχή οικονομικής κρίσης τότε. «Τα καπνά και τα προιόντα τριών εσοδειών έμενον απώλητα, τα καταστήματα το ένα μετά το άλλο έκλειον και γενικώς η κρίσις είχεν επηρεάσει όλους τους οικονομικούς και μη κύκλους». Νοέμβριος του 1896. Στο σπίτι του τότε ταμία Τριχωνίας Μιχαήλ Κούκα μεταξύ των Αγρινιωτών πήγαν το απόγευμα εκείνο, όλες σχεδόν οι κυρίες και δεσποινίδες του Αγρινίου να Διαβάστε περισσότερα …
Κύριε Θάνατε συμμαθητή του φόβου, όταν έρθεις πιο κοντά στο πνεύμα μου θα γίνω έλικας του ήλιου. Ένας ανώνυμος άνεμος, ένα απελεύθερο στρουθίο. Κράτησε για πάρτη σου τα συμπαθητικά σκουπίδια μου. Αυτά που πήγαν κατά καιρούς πέρα-δώθε, πάνω-κάτω, δεξιά κι αριστερά και τελικά μ’ έκαναν ασώματο ουρανό σε μύρια νεφελώματα. Έφταιγε η ηλικία του φεγγαριού κι αυτή η αναθεματισμένη ευαισθησία μου στις πορφυρές ψυχές. Διαβάστε περισσότερα …
της Χρυσούλας Σπυρέλη 1. ΠΛΑΤΕΙΑ ΜΠΕΛΛΟΥ Και νάτοι ολόμπροστα, να ο Χρήστος κι ο Αβραάμ, νάτος κι ο Πάνος! (Γιάννης Ρίτσος) Ξημέρωμα Μεγάλης Παρασκευής. Παίρνουν την πάχνη της αυγής σβήνουν της μάνας την κραυγή, λιώνουν και γίνονται σιωπή. Τρία κυπαρίσσια κόβονται κανείς να μη θυμάται… Τον Πάνο Σούλο, τον Χρήστο το Σαλάκο τον Αβράμ, ακίνητο, τον Αναστασιάδη… Το κρεμασμένο σώμα του μες τη θολή Διαβάστε περισσότερα …
Από το καλοκαίρι του 2004 κυκλοφορεί στην πόλη μας ένα Πολιτιστικό Περιοδικό Λόγου και Τέχνης. Ένα τρίμηνο περιοδικό που σχεδιάζουν, τυπώνουν και εκδίδουν οι αδελφοί Βοϊδή. Ο Χρήστος και ο Θύμιος, ο Θύμιος και ο Χρήστος. Μία πραγματικά υπέροχη προσπάθεια κυρίως θεματικά αλλά και εμφανισιακά από τις «Αιτωλικές Εκδόσεις». Αξίζει να κοσμεί τις βιβλιοθήκες μας. Έχουν ήδη εκδοθεί τρία τεύχη και τυπώνεται ήδη το τέταρτο Διαβάστε περισσότερα …
Ο Νίκος Παπακωνσταντίνου υπήρξε ένας σπουδαίος θεατράνθρωπος, ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής, θεατρικός συγγραφέας, δάσκαλος θεάτρου, παιδαγωγός και θεμελιωτής θεάτρου. Γεννήθηκε στο Θέρμο Τριχωνίδας το 1920. Σπούδασε στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Έκανε την πρώτη του εμφάνιση το 1945 ερμηνεύοντας το ρόλο του Μενέλαου στον “Ψυχοπατέρα” του Γρηγόριου Ξενόπουλου. Το 1946 συνεργάστηκε με το θίασο του Νίκου Χατζίσκου – Μελίνας Μερκούρη, στο έργο του Διαβάστε περισσότερα …
του Δημήτρη Χατζόπουλου (Μποέμ) Ο Δημήτριος Χατζόπουλος είχε την ατυχία να είναι αδελφός του Κωσταντίνου, και το απλό αυτό γεγονός στάθηκε ικανό να επισκιάσει τηνόλη του συγγραφική καριέρα. Είχε όλα τα προσόντα του επιτυχημένου διανοούμενου της εποχής, ήταν εύστροφος, γλαφυρός, πολυμαθής, καλλιεργημένος υπέρ του δέοντος, πολύγλωσσος, πολυγραφότατος, δανδής στα νιάτα του, περίεργος για οποιαδήποτε καινοτομία στο χώρο της τέχνης, της πολιτικής και του Διαβάστε περισσότερα …
22 Μαΐου του 1898. Πραγματοποιείται στο Αγρίνιο το Α’ Γυναικείο Συνέδριο με εκπροσώπηση όλων των γυναικείων οργανώσεων της χώρας. 1 Ιουνίου του 1898. Μερικές μέρες αργότερα, η εφημερίδα Σκριπ, στο πρωτοσέλιδό της, με ένα «ειρωνικό» άρθρο σχολιάζει το συνέδριο. Αι Αγρινιάζουσαι Δεν ησχολήθη όσον έπρεπεν η ελληνική δημοσιογραφία εις το ζήτημα του εν Αγρινίω συγκροτηθέντος συνεδρίου των κυριών. Αι κατ’ αυτό συζητήσεις, αι Διαβάστε περισσότερα …
Συγγραφέας: Γεράσιμος Γερολυμάτος Εκδόσεις: Δ. Μπακής Οι ονοματοδοσίες των οδών είναι μία από τις αρμοδιότητες των δήμων. Είναι η απόδοση τιμής σε πρόσωπα που έχουν συμβάλλει, ο καθένας με τον τρόπο του, στην ιστορία της πόλης και σε ιστορικά γεγονότα που έχουν λάβει χώρα σ’ αυτή. Είναι εν ολίγοις η ταυτότητα μίας πόλης. Οι περισσότεροι όμως από εμάς βλέπουμε μια άψυχη πινακίδα χωρίς να γνωρίζουμε Διαβάστε περισσότερα …
The Magics Νίκος Μπέλος Το συγκρότημα “The Magics” δημιουργήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του `60 και αποτελούνταν από τον Αγρινιώτη Νίκο Μπέλο που τραγουδούσε κι έπαιζε όργανο, τον Μπάμπη Κωνσταντάτο που έπαιζε μπάσο, τον Νικήτα Μπρουσιανό που έπαιζε κιθάρα και τον Διαμαντή Σιάτρα που ήταν πίσω από τα τύμπανα. Στις αρχές της δεκαετίας του `70 και λίγο πριν χωρίσουν σαν συγκρότημα, ηχογράφησαν το καταπληκτικό Διαβάστε περισσότερα …
Συγγραφέας: Ιουλία Ιωάννου Εκδόσεις: Πηγή Παλέρµο 1920. O νεαρός Αντόνιο παρακολουθεί την ταρίχευση της δίχρονης Ροζαλίας Λοµπάρντο από τον διάσηµο ταριχευτή Αλφρέντο Σαλάφια. Μεγάλο Λιβάδι, Σέριφος. Ο δεκαπεντάχρονος Μενέλαος βιώνει την εξέγερση των µεταλλωρύχων και την αιµατηρή εξέλιξή της τον Αύγουστο του 1916. Λαύριο 1896. Ο Λεωνίδας µένει ολοµόναχος στον κόσµο, µετά τον θάνατο του πατέρα του και την εξαφάνιση της µητέρας του. Ασύνδετα γεγονότα, Διαβάστε περισσότερα …
Συγγραφέας: Ελένη Πριοβόλου Εκδόσεις: Καστανιώτη Η Μαρία εγκαταλείπει το πατρικό της σπίτι και εγκαθίσταται στο κτήμα που της κληροδότησε ο πατέρας της καταμεσής του κάμπου. Δημιουργεί εκεί ένα φυτώριο με λουλούδια. Έχει για συντροφιά της τα ενδημικά πουλιά, που έχουν στήσει την αποικία τους πάνω σ’ έναν χιλιόχρονο πλάτανο, αλλά και τα αποδημητικά, που γυρνούν κοντά της κάθε χρόνο. Τους αργούς ρυθμούς της μοναχικής ζωής Διαβάστε περισσότερα …
Συγγραφέας: Συλλογικό Εκδόσεις: Καστανιώτη Πενήντα τρεις γυναίκες συγγραφείς της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας ενώνουν τις φωνές τους σε μία Φωνή, θέλοντας να μιλήσουν για την πραγματικότητα της έμφυλης βίας, ορατής και αόρατης, για τις δομές της έμφυλης κυριαρχίας στην πολυπλοκότητά τους, για τα βιώματα της καταπίεσης αλλά και του αγώνα για ενδυνάμωση, χειραφέτηση, αληθινή συντροφικότητα και αλληλεγγύη. Τα διηγήματά τους συγκλονίζουν, καθώς αφηγούνται ιστορίες βίας και Διαβάστε περισσότερα …
Συγγραφέας: Ευθύμιος Πριόβολος Εκδόσεις: ΚΨΜ Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα του έρωτα, της αγάπης και της ζωής, με φόντο τη μεταπολιτευτική περίοδο των χρόνων από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 ως και τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’80, μέσα από τη σχέση του Νάσου και της Μυρτώς, που ξεκινάει στα φοιτητικά τους χρόνια. Η διήγηση καθιστά αβίαστα τον αναγνώστη συνοδοιπόρο των δύο νέων Διαβάστε περισσότερα …
Συγγραφέας: Ηλίας (Λίνος) Υφαντής Εκδόσεις: Γράμμα Ο συγγραφέας εξετάζει το Αγρίνιο επιδιώκοντας αφενός να ενισχύσει την υπάρχουσα έρευνα για τις νέες μορφές του αστικού χώρου της νεοελληνικής πόλης του εικοστού αιώνα και, αφετέρου, να τις παρουσιάσει ως δείγματα κοινωνικού μετασχηματισμού. Αναλύει και ερμηνεύει σχολαστικά και με λεπτομέρεια την εξέλιξη του Αγρινίου από το 1900 μέχρι τη μεταπολίτευση. Η ερμηνεία και η επεξήγηση της ανάπτυξης Διαβάστε περισσότερα …
Συγγραφέας: Υφαντής Ηλίας (Λίνος) Εκδόσεις: Γάμμα Με την παρούσα έκδοση επιχειρείται να αποτυπωθούν οι ενδεικτικές τάσεις στην ονοματοθεσία κεντρικών οδών και πλατειών των σημαντικότερων ελληνικών επαρχιακών πόλεων. Ως στόχος τέθηκε η καταγραφή της ιστορικής μνήμης ανά πόλη με βάση το συγκεκριμένο εργαλείο της ονοματοθεσίας και την υπάρχουσα επιστημονική βιβλιογραφία. Επίσης ερευνήθηκε αν η ονοματοθεσία κεντρικών οδών και πλατειών οδηγεί στην εξαγωγή γενικότερων συμπερασμάτων ως προς Διαβάστε περισσότερα …
(Ο ίδιος έγραφε το όνομα του χωρίς -ν Κωσταντίνος)1868-1920 Φέτος, κλείνουν 100 χρόνια από τον θάνατο του Κώστα Χατζόπουλου. Ο Δήμος Αγρινίου, σε πρόσφατο δημοτικό συμβούλιο κήρυξε το 2020 ως “Έτος Κωνσταντίνου Χατζόπουλου”. Κατά την διάρκεια του έτους θα πραγματοποιηθούν εκδηλώσεις αφιερωμένες στην μνήμη του. Η οικογένεια Στάικου ήταν από τις πιο παλιές οικογένειες προυχόντων του Αγρινίου. Ήταν ως επί το πλείστον στρατιωτικοί και πολιτικοί. Ως οπλαρχηγοί Διαβάστε περισσότερα …
του Κωσταντίνου Χατζόπουλου Το Φθινόπωρο εκδόθηκε το 1917. Είναι ένα έργο σταθμός της ελληνικής πεζογραφίας, καθώς αποτελεί το κορυφαίο πεζογράφημα του συμβολισμού στην Ελλάδα. Χαμηλόφωνο και ατμοσφαιρικό, μεταφέρει τον αναγνώστη του στην ελληνική επαρχία των αρχών του 20ού αιώνα για να αφηγηθεί τα ερωτικά και υπαρξιακά αδιέξοδα των ανθρώπων της. Ο Στέφανος και η Μαρίκα είναι αρραβωνιασμένοι. Τη γνωριμία που ’χουν από τα μικράτα τους Διαβάστε περισσότερα …
Γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1868 από γονείς επτανήσιους. Σπούδασε νομικά αλλά ποτέ δεν άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου. Όταν τελείωσε τις σπουδές του στην Αθήνα έφυγε στην Ευρώπη όπου σπούδασε Γαλλική και Γερμανική φιλολογία. Έπειτα έφυγε για Αμερική. Φτάνοντας στην Ν. Υόρκη ίδρυσε τον «Σύνδεσμο Αιτωλοακαρνάνων», του οποίου ήταν η ψυχή. Σκοπός του ήταν να ενώσει τους Αιτωλοακαρνάνες, να ξυπνήσει το πατριωτικό αίσθημα των ομογενών Διαβάστε περισσότερα …
Ένα από τα πεζά κείμενα του Αγρινιώτη ποιητή Πάνου Καπώνη. Η ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ Μόλις είχαv μετακoμίσει στo vέo τoυς σπίτι, σ’ έvα ήσυχo και σχετικά απόμακρo πρoάστειo. Παραμovή Χριστoυγέvvωv και αφoύ στόλισαv τo Δέvτρo τoυς, κάθισαv στo τζάκι πoύ άvαψε για πρώτη φoρά. Ο Πατέρας, μέσα στηv θαλπωρή τoυ βραδυvoύ, είπε στoυς γιoύς τoυ vα διαβάσει τις “Χριστoυγεvvιάτικες Iστoρίες” τoυ Κάρoλoυ Ντίκεvς. Η μητέρα Διαβάστε περισσότερα …
Εγώ, καπνοπώλης στην Παπαστράτου 2. Η κυκλοφορία στους δρόμους ξεκινούσε μισή ώρα μετά την ανατολή και τέλειωνε μισή ώρα πριν τη δύση. Ο πατέρας μου τότε είχε κάποια προβλήματα με το στομάχι του (ο αδελφός μου ήταν αντάρτης) κι έτσι, εκείνη την ημέρα, κατέβηκα εγώ στο μαγαζί για να πουλήσω κάνα τσιγαράκι «στούκας», να βγάλουμε το ψωμάκι μας. Απ’ τον Αγγελόπουλο με τους καφέδες μέχρι Διαβάστε περισσότερα …
Μνήμες του διωγμού και της προσφυγιάς Μοναδική ανέκδοτη μαρτυρία του Θανάση Γ. Κακογιάννη* από Αλάτσατα Ερυθραίας τον Σεπτέμβριο του ’87 στον Δημήτρη Κρασσά Πάντα ξυπνούν οι βαθιά θαμμένες μα ολοζώντανες, φοβερές κι ανατριχιαστικές παιδικές θύμησες. Να, εκεί, που όσο περνούν τα χρόνια, γυρίζει ο νους πολλές φορές σε όλα εκείνα που έζησε κανείς και τα θυμάται ένα-ένα, με τα κύρια και καταλυτικά γεγονότα, χωρίς Διαβάστε περισσότερα …
Η αφήγηση αφορά τον Παπανίκο Γιάννη του Σταύρου και της Παναγιώτας. Στο κοντινό χωριό Αβόρανη, αχάραγα ακόμα, μια μάνα, χωμένη στις στάχτες του τζακιού πάλευε ν΄ανάψει τη φωτιά. Ξημέρωνε Μεγάλη Παρασκευή, κι όπως το καλεί ο χαρακτήρας της μέρας, ήταν θλιμμένη. Ψιλόβρεχε. Ξάφνου ριπές όπλων έσχισαν την ησυχία της αυγής κι έφτασαν ως τ΄ αυτιά της κι ακόμα πέρα. Πετάχτηκε όρθια αλαφιασμένη κι έπιασε το Διαβάστε περισσότερα …
Ο Μ.Σ. Ορφέας Αγρινίου ιδρύθηκε το 1894 και είναι ο αρχαιότερος πολιτιστικός σύλλογος του Αγρινίου. Ίδρυσε την πρώτη φιλαρμονική η οποία τελικά περιήλθε στον Δήμο. Η πρώτη ανδρική χορωδία συγκροτήθηκε το 1936 και αλλάζοντας κατά καιρούς σύνθεση πήρε την τελική μορφή μικτής χορωδίας το 1954. Από τότε μέχρι σήμερα η χορωδία έχει κάνει πλείστες όσες εμφανίσεις στην πατρίδα μας και το εξωτερικό. Φημισμένοι μαέστροι Διαβάστε περισσότερα …
Aνατολικά και νότια του Βραχωριού απλώνεται η ακραία συνοικία, που όλοι την ονομάζουν Ντούτσαγα. Ο παππούς μου, ο μπάρμπα-Ζάχος ο Κάππας, που έφτασε τα εκατό και μας αποχαιρέτησε όρθιος μια Μεγάλη Παρασκευή του 1961, έλεγε πως, καθώς θυμόταν από τους παλιότερους που το κουβέντιαζαν, όταν αυτός ήταν παιδί – δηλαδή εκεί γύρω στα 1880 – όλοι ήξεραν για τον Ντουτς – αγά. Αυτός ο Τούρκος Διαβάστε περισσότερα …
Ήταν Μάης του 1967. Μετά από έναν χειμώνα όλο βροχές, συνηθισμένο φαινόμενο για το Αγρίνιο, η φύση είχε αρχίσει να ημερεύει, να χαμογελά. Όσο μπορούσε βέβαια να χαμογελά μ’ αυτά που συνέβαιναν τότε στην Ελλάδα. Μόλις είχε περάσει το Πάσχα, το Πάσχα που όλοι εκεί στην γειτονιά το είχαν περάσει με αγωνία, φόβο, με νυχτερινές μυστικές μαζώξεις από σπίτι σε σπίτι, με φωτιές στις αυλές Διαβάστε περισσότερα …
…του Πάνου Χατζόπουλου Τα χέρια ας δώσουμε ομπρός αδέρφια στα χοροστάσια μας καλούν σαν και παλιά τα γύφτικα νταούλια οι ζουρνάδες του Φοσκομπούκα τα κλαρίνα, τα βιολιά. Ομπρός αδέρφια, είναι δικιά μας τούτη η μέρα τούτο το πανηγύρι είναι για ολουνούς.Τα χέρια ας δέσουμε σφιχτά σαν και παλιά – σαν και παλιά κι ας πιάσουμε με μια φωνή όλοι μαζί – όλοι μαζί τα Διαβάστε περισσότερα …
Ένα χρονογράφημα του Επτανήσιου δημοσιογράφου , λογοτέχνη και πολιτικού, Θεόδωρου Βελλιανίτη* . Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Εμπρός”, στις 15/05/1927. Βρισκόμαστε στη Βαυαροκρατία . Ο Γερμανός λοχαγός Στρέσσερ επικεφαλής ενός καταδιωκτικού αποσπάσματος ληστών, στο Βραχώρι (Αγρίνιο), γνωρίζει έναν παράξενο συμπατριώτη του, τον γιατρό Μύλλερ ο οποίος είχε εγκατασταθεί στο Βραχώρι και εξασκούσε εκεί το επάγγελμά του. Γράφει ο Θ. Βελλιανίτης: Ο Βαυαρός λοχαγός Στρέσσερ, ως Διαβάστε περισσότερα …
Ο μπάρμπα-Γιάννης, ο γαλατάς, ήταν ένας μεροκαματιάρης, κοντόσωμος άντρας, με ελαφριά καραφλίτσα, απροσδιορίστου ηλικίας με ψιλή φωνή. Όργωνε κάθε απόγευμα τα σοκάκια και τους δρόμους της Αγια-Τριάδας, με το γαϊδουράκι του φορτωμένο δύο βαρέλες γεμάτες γάλα. Έξω από τις πόρτες των σπιτιών οι νοικοκυρές άφηναν τα φρεσκοπλυμένα μπουκάλια ή κατσαρολάκια και ο μπαρμπα-Γιάννης τα γέμιζε με γάλα. Μισή οκά, μία οκά, ανάλογα με τα Διαβάστε περισσότερα …
Διήγημα του Δημήτρη Γιάκου. Στο σπίτι ήτανε μόνες τους οι δυο γυναίκες. Κι ήτανε νύχτα, η κατάμαυρη νύχτα της σκλαβιάς, ο χειμώνας. Με κρυφή λαχτάρα φευγατίζανε τις ημέρες. Τις μετρούσανε κάθε βράδυ, μία μία. Χαιρόντουσαν που πέρασε πια κι αυτή. Αύριο θα ’ρχόταν η άλλη, θα περνούσε κι εκείνη και θα ’φευγε γρήγορα. Ώσπου θα ’φτανε, δε μπορεί, θα ’φτανε κάποτε κι η Διαβάστε περισσότερα …
Εκεί κάπου προς τον Άη-Γιώργη, είχε το μαγαζί του ο μαστρο-Ηλίας. Όταν πρωτάνοιξε το μαγαζάκι του έφτιαχνε παπούτσια κατά παραγγελία. Αριστουργήματα!!! Αργότερα όταν άνοιξαν τα μαγαζιά που πουλούσαν μοντέρνα παπούτσια, με πολλά σχέδια, η δουλειά έπεσε και ο μαστρο-Ηλίας επιδιόρθωνε μόνο τα πατούμενα των πελατών του. Μέσα-μέσα του ‘πεφτε και καμμιά παραγγελία απ’ τους παλιούς ευχαριστημένους πελάτες του. Απ’ όλο το Αγρίνιο οι πελάτες του. Διαβάστε περισσότερα …
Οι άγνωστοι Πυξ Λαξ τραγούδησαν το ’79 στο Αγρίνιο με αντάλλαγμα….κερασμένα ποτά! Γράφει ο Γιάννης Συμψηρής Η συναυλία που οι Πυξ Λάξ θα ήθελαν να ξεχάσουν για πάντα. Ξεκινάμε με μια ιστορία φόρο τιμής στο συγκρότημα με τη μεγαλύτερη επιτυχία στα σύγχρονα χρόνια, που έχει επανασυνδεθεί και μάλιστα παίζει στο τέλος της εβδομάδας στο Καρπενήσι μαζί με Μάλαμα και Αγγελάκα στο φεστιβάλ En’ Oresi που βγαίνει Διαβάστε περισσότερα …
Στη γειτονιά του Αγίου Δημητρίου.. Της Ρέας Μητρονίκα-Καναρά Η γειτονιά που ήταν το σπίτι μου στο Αγρίνιο βρίσκονταν στην οδό Μεγάλης Χώρας. Ο δρόμος αυτός άρχιζε από την πλατεία Χατζοπούλου, διέσχιζε όλη τη γειτονιά και κατέληγε στο Ζαπάντι, ένα χωριό που καλλιεργούνταν μόνο καπνά. Γι’ αυτό το χωριό θα μιλήσουμε αργότερα. Σήμερα, όταν επιστρέφω στη γειτονιά μου, όπου τώρα βρίσκεται το σπίτι των αδελφών μου, τρομάζω, Διαβάστε περισσότερα …
Δοκίμιο του Αγρινιώτη ποιητή Πάνου Καπώνη που δημοσιεύτηκε στο λογοτεχνικό περιοδικό «Tο Δέντρο» Μια παλιά, μετά το 1920, κιτρινισμένη έκδοση, (από εκείvες πoυ επιμελήθηκε o Κ.Θεoτόκης), στηv βιβλιoθήκη τoυ Πατέρα μoυ, ήταv τo πρώτo πoιητικό βιβλίo, πoυ ξεφύλλιζα στα μαθητικά μoυ χρόvια, στo σπίτι μoυ στo Αγρίvιo: ΚΩΝΣΤΑΝΤIΝΟΥ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ “ΑΠΛΟI ΤΡΟΠΟI” ΕΚΔΟΤIΚΟΣ ΟIΚΟΣ “ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗΣ” ΕΝ ΑΘΗΝΑIΣ. ΑΦIΕΡΩΝΟΝΤΑI ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ ΤΟΝ ΠΟIΗΤΗ ΚΑI Διαβάστε περισσότερα …
Κάθομαι στα σκαλοπάτια και «βλέπω» με τα μάτια της ψυχής, το πατρικό μου σπίτι. Χαμηλό, πέτρινο, χτισμένο στην άκρη του δρόμου, στην περιοχή της Αγίας Τριάδας. Ο δρόμος που περνούσε μπροστά από την πόρτα του, χωμάτινος και πνιγμένος στην λάσπη τον χειμώνα. Το δε καλοκαίρι, προσπαθούσαμε να «ηρεμήσουμε» την σκόνη με το λάστιχο. Μια τεράστια κληματαριά που απλωνόταν στην ταράτσα του, έπαιζε το ρόλο μιας Διαβάστε περισσότερα …
Να αδειάσεις τα συρτάρια σου, να πετάξεις την «σαβούρα», να βάλουμε κάτι χρήσιμο μέσα…και τα κρατάς και κλειδωμένα!!! Ναι, να το κάνω…αλλά ποιός αντέχει να ξαναθυμηθεί όλα αυτά που αντιπροσωπεύει το κάθε αντικείμενο ξεχωριστά; Τέλος πάντων…θα το κάνω… ……………………………………………….. Ένα πακέτο γράμματα δεμένα με κόκκινη κορδέλα. Κουτιά μεγάλα, μικρά, δυο τρία τετράδια, μικρά άλμπουμ με φωτογραφίες, τα ημερολόγιά μου, λευκά γάντια από την παρέλαση, χαρτιά…χαρτιά…χαρτιά, Διαβάστε περισσότερα …
